|
|
| |
| delidivane yazmış: |
Allah (cc)'nun bir benzeri yoktur o her yerdedir. Ve esrefi mahluk olarak yarattigi, adina insan
denilen yaratiklarin kalbindedir. Bütün melekleri o insanin önünde secde ettiren de odur. (Seytan
haric) Bizleri Esrefi Mahluk olarak yaratan Mevla, bizimde buna layik kullar olmamizi istiyor. Söyle
ki:" Rabbimiz bize beni bilin, ve bana kulluk edin buyuruyor, pekiyi beni bilin buyurmasi ne
demektir? Yani kendi öz varligimizi bilmemizi, bunu bilincede onu taniyacagimizi, ona yakin
olacagimizi, ve sonra yapacagimiz kullugun sadece sekli degil, mana itibari ile de bir anlam
kazanacagini cesitli Ayetlerle bizlere bildiriyor.
Iste burada onu bilme, onu idrak etme, kendini bilme devreye giriyor...
I.Hakki Hz.'leri: "Kendini ne kadar tanirsan, Allah'i da o kadar tanirsin". "Allah'i ne kadar
tanirsan, kendini de o kadar tanirsin" diyor...
Kendini tanima öyle basit ben kendimi taniyorumla olmuyor, insan denen varligin anatomisini bilmek,
hangi organ ne ise yariyor, ve neden, nicin, görevleri nedirden tutun, Alemde yaratilan tüm
nesnelerin, ve canlilarin neden, nicin yaratildigina kadar gidiyor. Bunu bildiginiz zaman kendinizin
bir büyük Alem oldugunuzu, ve hic bir seyin sizden ayri varliklar olmadigini anliyor, idrak ediyor,
ve bu asamadan sonra kendinizin ne oldugunu taniyorsunuz...
Iste burada Freud'un yapamadigini, Goethe'nin yapamadigini siz imaninizla yapabiliyor, ve Fena
fillah denilen makama geciyorsunuz. Pekiyi bu ne? Yani o hep ben,ben dedigimiz onun icin türlü,türlü
cile cektigimiz sahte benlikten kurtuluyor, ve bu Alemde iken Allah'a kavusuyor, hem halkla, hem de
Allah'la oluyoruz...
Allah'la olmak ne demektir: Atiginiz her adim, yaptiginiz her Fiil Allah'tan ayri olmuyor, siz
halkin gözünde bir insan olarak görünmeye devam ederken, bunu ic dünyanizda yasiyor, huzura
kavusuyorsunuz...
Iste adina Evliya, Arif, Mürsit, Seyh, kamil insan denilen yüce sahsiyetler, bu saydiklarimi
basarabilen ender kisililerdir.
Bütün Peygamberler, Enbiyalar, Nebiler, ve Gusuller, bu Dünya'da iken Allah'la bir olan yüce
sahsiyetlerdir.
Mevlana bu konuda söyle der: "Peygamberleri, Evliyalari, Enbiyalari Allahtan ayri gören saşıdir".
Yukarda anlatilan seyler, öyle basit seyler degildir.
Bunlari yaparken, o adina Nefis denilen sahte benden kurtulmak kolay olmayan, cile cekmeyi
gerektiren cok mesakkatli bir istir, yani Nefsin istediklerini yapmayip, ona diretmek her kesin
yapacagi kolay bir sey degildir...
Insan nefsi her seyi, her gördügünü ister, onu malup etmek, Seytan'a uymamak o uzun ince yola devam
etmekle bu basarilabilir...
Gururu, serefi, kiskancligi, hasetligi, fasatligi, dedi koduyu birakmak kolay olmasa gerek...
Seyh olabilmek, Mürsit olabilmek, Kamil insan sifatina erip, bu Alemde iken Allah'la olmak kolay
olmasa gerek...
Iste bunun icindir ki" onlarin sayisi cok azdir, onlari bazen hic kimse bilmez kimse tahmin dahi
edemez. Onlardan bazilarida kisileri egitirler Halka hizmet ederler, onlarin Dünya nimetlerinde gözü
yoktur, onlar asla hediye de kabul etmezler, onlar zamani gelir Padihsahlara öncülük eder, onlari
egitirler, zamani gelir avamla oturur, kalkar onlara yol gösterirler...
Onlara dil uzatmak, Allah'a dil uzatmaktir. Bu konuda dikkatli olunmali, dikkatli konusulmalidir.
Vesselam... |
|
|
|
|
|
|
Peyganberler Tarihi 
